STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W PARAFII PW. NARODZENIA NMP W ŻABINIE
Parafia jako część Kościoła lokalnego funkcjonuje przede wszystkim, aby wierni
katolicy określonego terenu otrzymywali w jej ramach pomoc duchową, służącą ich
duchowemu rozwojowi. Temu służy organizowanie kultu Bożego (udzielanie
sakramentów, wspólna modlitwa) jak i dodatkowe spotkania wiernych w ramach grup
duszpasterskich oraz kierownictwa duchowego. Parafia obejmuje wszystkich
wiernych, w tym małoletnich, wobec których posługujący duchowni i świeccy mają
obowiązek wprowadzenia i umocnienia ducha wiary. Małoletni korzystają z
udzielanych im sakramentów, przychodzą z dorosłymi lub sami na wspólne
modlitwy, a także biorą udział w formacyjnych spotkaniach i wyjazdach
parafialnych. Małoletni również mogą brać czynny udział w organizowaniu i
przebiegu duszpasterstwa parafialnego. Duszpasterstwo parafialne zazwyczaj odbywa
się w miejscowym kościele parafialnym i budynkach parafialnych, ale także w
innych miejscach np. kaplice, oratoria, podczas pielgrzymek i innych wyjazdów.
Specyfiką duszpasterstwa parafialnego jest to, iż parafia jest z zasady
wspólnotą wspólnot, stąd też pierwszymi odpowiedzialnymi za duchowy rozwój
dziecka są jego rodzice, a parafia jako wspólnota jest środowiskiem
ułatwiającym to zadanie.
Specyfiką parafii jest to, iż stanowi część wspólnoty wiernych zgromadzonych
w ramach diecezji pod duszpasterskim przewodnictwem biskupa diecezjalnego.
Parafia jest z zasady wspólnotą terytorialną, ograniczającą się do danej
miejscowości lub osiedla, ale otwartą również na wiernych spoza parafii. W
związku z mobilnością mieszkańców wspólnota parafialna może składać się zarówno
z wiernych dobrze siebie znających, jak z wiernych anonimowych, pojawiających
się jedynie okazyjnie w miejscu duszpasterstwa. Z reguły parafianie odwiedzają
kościół parafialny przy okazji niedzielnej Mszy św., ale są także i tacy,
którzy codziennie korzystają z miejscowego duszpasterstwa. Na czele parafii
stoi proboszcz, mianowany przez biskupa diecezjalnego, którym jest zawsze
kapłan. Mogą mu pomagać inni duchowni (wikariusze, księża do pomocy
duszpasterskiej, diakoni) a także wierni świeccy pełniący różne funkcje we
wspólnocie parafialnej, zarówno funkcje techniczne, jak i formacyjne. Parafia
zatem to przede wszystkim ludzie, ponadto działania duszpasterskie i inne
integrujące miejscową wspólnotę, ale to także wymiar materialny w postaci
budynków i majątku parafialnego.
W takiej wspólnocie parafialnej małoletni są zarówno odbiorcami jak i
aktywnymi uczestnikami życia duchowego. Wchodzą oni mniej lub bardziej w
relacje z dorosłymi (duchownymi i świeckimi) oraz innymi małoletnimi w ramach
duszpasterstwa, stąd istnieje obowiązek przede wszystkim moralny zadbania o ich
bezpieczeństwo duchowe i fizyczne, aby środowisko parafialne stało się dla nich
okazją do duchowego wzrostu, eliminując we wszelki możliwy sposób
niebezpieczeństwo jakiejkolwiek przemocy. Bezpieczeństwo małoletnich w ramach
duszpasterstwa wpływa zarówno na kształt ich relacji ze wspólnotą Kościoła,
poszczególnymi osobami, ale także w sposób istotny na relację z Bogiem.
Parafia jako wspólnota religijna, biorąc pod uwagę Boże przykazanie o miłości
bliźniego jak siebie samego winna zadbać z motywów religijnych o to, by środowisko
parafialne było miejscem, gdzie każdy małoletni może czuć się bezpiecznie oraz
znaleźć adekwatną pomoc w rozwoju religijnym.
Niniejsze Standardy Ochrony Małoletnich są konkretyzacją prawa państwowego i mają za zadanie pomóc w tym, co jest przed wszystkim obowiązkiem moralnym ludzi wierzących.
STANDARDY
OCHRONY MAŁOLETNICH W PARAFII
– SKRÓT –
BEZPIECZNE ZASADY KONTAKTU
·
Wybieraj oficjalne, ogólnodostępne i
przygotowane miejsca do spotkań. Sakrament pokuty i pojednania oraz spotkania
modlitewne lub duchowe powinny odbywać się tylko w specjalnie do tego
wyznaczonych miejscach, takich jak konfesjonał, kaplica lub biuro parafialne.
·
Unikaj przebywania z dorosłym w
odizolowanych warunkach.
·
Nie przebywaj w parafialnych
pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki rodzica lub opiekuna prawnego.
·
Pozostawaj zawsze pod opieką osoby
dorosłej.
·
Nie bądź pod wyłączną opieką innego
dziecka.
·
Nie podróżuj prywatnymi samochodami bez
zgody rodziców lub opiekunów.
·
Nie przechodź na "ty" z
dorosłym.
· Pamiętaj, że stosowanie przemocy fizycznej i psychicznej wobec Ciebie jest zakazane.
BEZPIECZNE WYJAZDY I SPOTKANIA
·
Twoi rodzice zawsze muszą wiedzieć,
kiedy będą spotkania.
·
Rodzice muszą zawsze wyrazić pisemną
zgodę na Twój udział.
·
Twoi rodzice muszą poznać określone
zasady odbioru i komunikacji elektronicznej.
· Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie mają prawo do kontaktu z Tobą lub opiekunem.
BEZPIECZNY KONTAKT W ŚRODOWISKU CYFROWYM
·
Pamiętaj, że nie jesteś anonimowy.
Uważaj, co piszesz w internecie.
· Dorośli nie powinni wysyłać Ci wiadomości po godzinie 22:00. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy wiadomość jest wysyłana do całej grupy i rodzice lub opiekunowie wyrazili na to zgodę.
PAMIĘTAJCIE!
·
Bezpieczeństwo: Zawsze informuj rodziców lub opiekunów, gdzie się znajdujesz i co robisz.
·
Szacunek: W każdej sytuacji pamiętaj o szacunku dla siebie nawzajem i dla osób
starszych.
· Zaufanie: Jeśli coś Cię niepokoi, zawsze możesz porozmawiać z rodzicami, opiekunami lub duchownym, któremu ufasz.
SPOSÓB REAGOWANIA NA OSKARŻENIA LUB NIEWŁAŚCIWE ZACHOWANIA
v
Jak reagować na złe zachowania?
·
Gdy ktoś krzywdzi dziecko, należy to zgłosić policji lub kościelnej
instytucji.
·
Jeśli ktoś w parafii ma nieodpowiednie zachowanie, trzeba to zbadać i
podjąć odpowiednie działania.
·
Jeśli dziecko doświadcza złego zachowania, powinniśmy poinformować o tym
rodziców i działać razem z nimi.
·
Jeśli dzieci krzywdzą się nawzajem,
rodzice muszą być poinformowani, a działania podejmowane
wspólnie z nimi.
·
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem i
delegatem diecezjalnym.
·
Każde zgłoszenie złego zachowania powinno być traktowane poważnie jako
działanie prewencyjne.
·
Jeśli osoba dorosła w parafii dowiaduje się o przemocy wobec dziecka, musi
zawiadomić policję.
v
Jak pomagać skrzywdzonym dzieciom?
·
Dziecko, które mówi o krzywdzie, musi być wysłuchane i dostać wsparcie.
·
Skrzywdzone dziecko i jego rodzice otrzymują informacje o pomocy, którą
mogą otrzymać, bezpłatnie.
·
Pomoc duszpasterska dla skrzywdzonego dziecka i jego rodziny obejmuje
wsłuchanie się w ich potrzeby i pomoc w odbudowaniu więzi z Bogiem i Kościołem.
·
Jeśli skrzywdzone dziecko należało do grupy parafialnej, inni uczestnicy
też dostają wsparcie.
·
Parafianie są informowani o wydarzeniach i otrzymują wsparcie, ale
zachowują poufność.
· Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa, postępujemy zgodnie z procedurami państwowymi lub wytycznymi KEP.
· Osoba, która zgłasza, dostaje informacje o podejmowanych krokach.
WYKAZ NUMERÓW TELEFONÓW, POD KTÓRYMI
RÓWNIEŻ ZNAJDZIESZ WSPARCIE:
❖ 800 70 2222 / wsparcie w kryzysie
psychicznym
bezpłatnie, całodobowo, 7 dni w tygodniu
❖ 116 123 / wsparcie w kryzysie
emocjonalnym
bezpłatnie, całodobowo, 7 dni w tygodniu
❖ 22 594 91 00 / wsparcie w depresji
bezpłatnie, środy i czwartki w godz. 17.00-19.00
❖ 800 108 108 / wsparcie dla osób w
żałobie i po stracie
bezpłatnie, w dni powszednie w godz. 14.00-20.00
❖ 112 / numer alarmowy
bezpłatnie, całodobowo, 7 dni w tygodniu
niebieskalinia@niebieskalinia.info
OSOBY, DO KTÓRYCH ZAWSZE MOŻESZ SIĘ ZWRÓCIĆ O POMOC:
❖ osoba zaufania: – mgr
Urszula Anuszkiewicz – 602 312 628, e-mail: uanusz@wp.pl
❖ ks. proboszcz
❖ pedagog szkolny
❖ wychowawca
❖ każdy nauczyciel i pracownik szkoły, którego darzysz zaufaniem.
❖ każdy pracownik parafii, którego darzysz zaufaniem
Zespół d/s prewencji:
1. mgr Anuszkiewicz Urszula
2. mgr Groch Małgorzata
3. mgr Jaskólska Alicja
